insan

Üç tür insan vardır: İyi, Muhasebeci ve Cahil
Şimdi aşağıda yazılanlar `genelleme`dir.

İyi insan genelde aşık olur, aşk acısı çeker, olayları sükunetle karşılar, şöyle bir geri dönüp baktığında hep hakkının yendiğini görür, isyan etmez. gönül adamıdır.

Muhasebeci insan genelde evlenir, kimse onun hakkını yiyemez, arkadaşlık başka iş başkadır, her şeyi kuralına göre yapar, örgütlenir, gerekirse isyan çıkartır. Yöneticidir.

Cahil insan genelde uçlarda yaşar, onu herhangi bir konuda (siyaset, din, futbol) bağırıp çağırırken görebilirsin, gazete haberlerine inanır, beyaz ve siyah diye iki renk vardır sadece, inandığı için kalp kırar, bazen ağız burun kırar, bazen gönül yıkar, yapar bir şeyler işte... yıllar sonra da "bi hata ettik ama o zaman cahildik" der. Eylem adamıdır.

Acaba biz hangisine giriyoruz?

Asosyal ile Yalnız Arasındaki Fark

Ola ki kızın biri ilgi gösterirse;
- Yalnız hemen atlayacağı için kızı kaçırır,
- Asosyal uzak duracağı için müthiş karizma yapar ve kız peşinden koşar (ilgisi varsa dedik)

Ola ki aralarında bir ilişki gerçekleşirse;
- Yalnız olduğu için kıza aşırı ilgi gösteren yalnız, kız tarafından, aşırı ilgi sebebiyle terkedileceği için gene yalnızlığa mahkumdur.
- Asosyalin karizmasının arkasının boş olduğunu anlayan kızın ilgisi iki gün sonra biter (çünkü birisinin size ilgisi var ama siz ilgi göstermiyorasanız o kişi sizi elde edene kadar peşinizden gelir, ta ki o kişinin soğukluğunun size değil 'genele' olduğunu öğrendiğinizde artık eskisi gibi çekici gelmez)

Son olarak, kız terkettiğinde yalnız için pek bir değişiklik olmaz, o yine 'Batsın bu dünya' şarkısını dinlemeye devam eder ama asıl olan asosyale olur. Salak bu arada kıza aşık olmuştur ama ifade edememiştir. İçinde yeni yeni gelişen duyguları hissettirememiştir. Kız terk edince kafasına dank eder. Zaten hani o bir zamanlar kapıdan kovulanlar genelde asosyal tiplerden çıkar.

Çalışan Öğrenci

Hayat acımasız. Kimi okula araba ile gelir, kimi gecede 150.000 dolar kazanır, kimi ise okuldan çıktıktan sonra gider atölyede çalışır. Herkesin babası olmak zorunda değil ve herkesin yediği önünde yemediği arkasında olmayabiliyor.
İnsanı insan yapan gururudur. Eğer maddi imkansızlığı var ise; çalışabilme kaabiliyeti varken çalışabilen öğrenciden de daha şereflisi yoktur. Ekmeğini bilir, hayatı bilir, büyüğü küçüğü bilir, erken olgunlaşır...